内容发布更新时间 : 2024/4/19 11:09:00星期一 下面是文章的全部内容请认真阅读。
资料收集于网络，如有侵权 请联系网站删除
第八组智慧小故事
86、歧路亡羊
yánɡzǐ
qí
lùwánɡyánɡzhīlínrénwánɡyánɡ
jì
lǜ
qídǎnɡ
yòuqǐnɡyánɡzǐ
zhīshùzhuīzhī
yánɡzǐyuē
xī
wánɡyìyánɡ
dì
bāzǔzhìhuìxiǎoɡùshì
杨子之邻人亡羊，既率其党，又请杨子之竖追之。杨子曰：“嘻！亡一羊，
hézhuīzhīzhězhònɡ
línrényuē
duōqí
lù
jì
fǎn
wèn
huòyánɡ
yuē
wánɡzhī
yǐ
yuē
xīwánɡzhī
yuē
qí
lù
zhīzhōnɡyòuyǒuqíyān
wúbùzhīsuǒzhī
suǒyǐfǎnyě
何追之者众？”邻人曰：“多歧路。”既反，问：“获羊乎？”曰：“亡之矣。” 曰：“奚亡之？”曰：“歧路之中又有歧焉。吾不知所之，所以反也。
87、破釜沉舟
xiànɡyǔ
pò
fǔchénzhōu
项羽已杀卿子冠军，威震楚国，名闻诸侯。乃谦当阳君、蒲将军将卒二万
dùhé
jiù
jù
lù
zhànshǎolì
chényú
fùqǐnɡbīnɡ
xiànɡyǔnǎi
xī
yǐnbīnɡdùhé
jiēchénchuán
pò
fǔ
wǎ
shāolúshě
chísān
rìliánɡyǐ
shìshìcù
bì
sǐ
wú
yì
háixīn
yúshìzhìwéiwánɡlí
yǔqínjūnyù
yǐshāqīnɡzǐɡuànjūnwēizhènchǔɡuómínɡwénzhūhóunǎiqiāndānɡyánɡjūnpújiānɡjūnjiānɡcùèrwàn
渡河，救巨鹿。战少利，陈余复请兵。项羽乃悉引兵渡河，皆沉船，破釜瓦，烧庐舍，持三日粮已示士卒必死，无一还心。于是至围王离，与秦军遇，九战，绝其甬道，大破之，杀苏角，虏王离。
88、惊弓之鸟
ɡènɡléi
jīnɡɡōnɡzhīniǎo
jiǔzhàn
juéqíyǒnɡdào
dàpòzhī
shāsūjiǎo
lǔwánɡlí
更羸与魏王处京台之下，仰见飞鸟。更羸谓魏王曰：“臣为王引弓虚发而
xiàniǎo
wèiwánɡyuē
ránzéshèkězhì
cǐ
hū
ɡènɡléiyuē
kě
yǒujiān
yàncónɡdōnɡfānɡlái
ɡènɡléi
yǐ
xū
fā
ér
xiàzhī
wèiwánɡyuē
ránzéshèkězhì
hū
ɡènɡ
yǔwèiwánɡchùjīnɡtáizhīxiàyǎnɡjiànfēiniǎoɡènɡléiwèiwèiwánɡyuēchénwéiwánɡyǐnɡōnɡxūfāér
下鸟。”魏王曰：“然则射可至此乎？”更羸曰：“可。”
有间，雁从东方来，更羸以虚发而下之。魏王曰：“然则射可至此乎？”更
léiyuē
cǐ
nièyě
wánɡyuē
xiānshēnɡhé
yǐ
zhīzhī
duìyuē
qí
fēixú
érmínɡbēi
fēixú
zhě
ɡùchuānɡtònɡyě
mínɡbēizhě
jiǔshīqúnyě
ɡùchuānɡwèixī
érjīnɡxīnwèizhìyě
wénxiányīn
羸曰：“此孽也。”王曰：“先生何以知之？”对曰：“其飞徐而鸣悲。飞徐者，故疮痛也；鸣悲者，久失群也，故疮未息，而惊心未至也。闻弦音，引而高飞，故疮陨也。”
只供学习与交流
yǐnérɡāofēi
ɡùchuānɡyǔnyě
资料收集于网络，如有侵权 请联系网站删除
89、塞翁失马
近塞上之人，有善术者，马无敌亡而入胡。人皆吊之，其父曰：“此何遽不为福乎？”居数月，其马将胡骏马而归。人皆贺之，其父曰：“此何遽不能
wéihuòhū
jiā
fùliánɡmǎ
qí
zǐhǎoqí
duòérzhéqí
bì
rénjiēdiàozhī
qí
fùyuē
cǐ
hé
jù
bùwéifú
hū
jū
yìnián
húréndà
rù
sài
dīnɡzhuànɡzhěyǐnxiánérzhàn
jìnsàizhīrén
sǐzhě
wéifú
hū
jūshùyuè
qímǎjiānɡhújùnmǎérɡuī
rénjiē
hèzhī
qí
fùyuē
cǐ
hé
jù
bùnénɡ
jìnsàishànɡzhīrén
yǒushànshùzhě
mǎwú
díwánɡér
rù
hú
rénjiēdiàozhī
qí
fùyuē
cǐ
hé
jù
bù
sàiwēnɡshīmǎ
为祸乎？”家富良马，其子好骑，堕而折其髀。人皆吊之，其父曰：“此何遽不为福乎？”居一年，胡人大入塞，丁壮者引弦而战。近塞之人，死者十九。此独以跛之故，父子相保。
90、扁鹊见蔡桓公
扁鹊见蔡桓公，立有间，扁鹊曰：“君有疾在腠（读音cou）理，不治将恐
shēn
huánhóuyuē
ɡuǎrénwú
jí
biǎnquèchū
huánhóuyuē
yī
zhīhǎozhìbùbìnɡyǐwéiɡōnɡ
jū
shí
rì
biǎnquèfùjiànyuē
jūnzhībìnɡzài
jī
fū
bùzhìjiānɡyìshēn
huánhóubùyīnɡ
biǎnquèchū
biǎnquèjiàncàihuánɡōnɡ
lìyǒujiān
biǎnquèyuē
jūnyǒu
jí
zàicòu
dúyīn
lǐ
bùzhìjiānɡkǒnɡ
biǎnquèjiàncàihuánɡōnɡ
shíjiǔ
cǐ
dú
yǐ
bǒzhīɡù
fù
zǐxiānɡbǎo
深。”桓侯曰：“寡人无疾。”扁鹊出，桓侯曰：“医之好治不病以为功。”居
huán
hóuyòubùyuè
jū
shí
rì
biǎnquèfùjiànyuē
jūn
zǐbìnɡzàichánɡwèi
bùzhìjiānɡyìshēn
huánhóuyòu
十日，扁鹊复见曰：“君之病在肌肤，不治将益深。”桓侯不应。扁鹊出，桓
bùyīnɡ
biǎnquèchū
huánhóuyòubùyuè
jū
shí
rì
biǎnquèwànɡhuánhóuérháizǒu
侯又不悦。居十日，扁鹊复见曰：“君子病在肠胃，不治将益深。”桓侯又不应。扁鹊出，桓侯又不悦。居十日，扁鹊望桓侯而还走。桓侯故使人问之，扁鹊曰：“疾在腠理，汤熨（中医用布包热药敷患处）之所及也；在肌肤，针石（中医用针或石针刺穴位）之所及也；在肠胃，火齐（中医汤药名，火齐汤）之所及也；在骨髓，司命之所属，无奈何也。今在骨髓，臣是以无请矣。”居五日，桓公体痛，使人索扁鹊，已逃秦矣，桓侯遂死。
只供学习与交流
shì
yǐ
wúqǐnɡyǐ
jū
wǔ
rì
huánɡōnɡtǐtònɡ
shǐrénsuǒbiǎnquè
yǐtáoqín
yǐ
huánhóusuí
sǐ
yàomínɡ
huǒqítānɡ
zhīsuǒ
jí
yě
zàiɡǔsuǐ
sīmìnɡzhīsuǒshǔ
wúnàihé
yě
jīnzàiɡǔsuǐ
fū
zhēnshí
zhōnɡyīyònɡzhēnhuòshízhēncìxuéwèi
zhīsuǒ
jí
yě
zàichánɡwèi
huǒqí
zhōnɡyītānɡ
chén
zhī
biǎnquèyuē
jí
zàicòu
lǐ
tānɡyù
zhōnɡyīyònɡbùbāorèyàofūhuànchù
zhīsuǒ
jí
yě
zài
jī
huánhóuɡùshǐrénwèn
资料收集于网络，如有侵权 请联系网站删除
第九组 颜氏家训
91、施则奢，俭则吝
孔子曰：“奢则不孙，俭则固[1]；与其不孙也，宁固。”又云：“如有周
ɡōnɡ
zhīcáizhīměi
shǐjiāoqiělìn
qí
yúbùzúɡuānyě
yǐ
ránzé
kějiǎnér
bùkě
lìn
yǐ
jiǎnzhě
shěnɡyuēwéi
lǐ
zhīwèiyě
lìnzhě
qiónɡjí
bùxùzhīwèiyě
jīnyǒushīzéshē
jiǎnzé
lìn
rúnénɡshī
kǒnɡzǐyuē
shēzé
bùsūn
jiǎnzé
ɡù
yǔ
qí
bùsūnyě
nínɡɡù
yòuyún
rúyǒuzhōu
shīzéshē
jiǎnzé
lìn
dì
jiǔ
zǔ
yánshìjiāxùn
公[2]之才之美，使骄且吝，其余不足观也已。”然则可俭而不可吝已。俭者，省约为礼之谓也；吝者，穷急不恤之谓也。今有施则奢，俭则吝；如能施
ér
bùshē
jiǎnér
búlìn
kě
yǐ
而不奢，俭而不吝，可矣。
92、人在少年
人在年少，神情未定，所与款狎，熏渍陶染，言笑举对，无心于学，潜移暗化，自然似之，何况操履艺能，较明易习者也？是以与善人居，如入芝兰之室，久而自芳也；与恶人居，如入鲍鱼之肆，久而自臭也。墨子悲于染丝，是之谓矣。君子必慎交游焉。孔子曰：“无友不如己者。”
93、古之学者
古之学者为己, 以补不足也; 今之学者为人, 但能说之 也.古之学者为人,行道以利世也;; 今之学者为己, 修身以求进也.夫学者犹种树也 , 春玩其华 , 秋登其实,讲论文章,春华也,修身利行，秋实也。
94、人生小幼
只供学习与交流
rénshēnɡxiǎoyòu
qiūdēnɡqí
shíjiǎnɡlùnwénzhānɡchūnhuāyě
xiūshēnlìxínɡ
qiūshíyě
dàoyǐ
lì
shìyě
jīnzhīxuézhěwéi
jǐ
xiūshēnyǐ
qiújìn
yě
fūxuézhěyóuzhònɡshùyě
chūnwánqíhuá
ɡǔzhīxuézhěwéi
jǐ
yǐ
bǔbùzú
yě
jīnzhīxuézhěwéirén
dànnénɡshuōzhī
yě
ɡǔzhīxuézhěwéirénxínɡ
ɡǔzhīxuézhě
shìzhīwèiyǐ
jūn
zǐ
bìshènjiāoyóuyān
kǒnɡzǐyuē
wúyǒubù
rú
jǐ
zhě
zhīshì
jiǔ
ér
zìfānɡyě
yǔ
è
rénjū
rú
rùbàoyúzhī
sì
jiǔ
ér
zìchòuyě
mò
zǐ
bēiyúrǎn
sī
huà
zìrán
sì
zhī
hékuànɡcāolǚ
yìnénɡ
jiàomínɡyì
xízhěyě
shì
yǐ
yǔshànrénjū
rú
rùzhīlán
rénzàiniánshào
shénqínɡwèidìnɡ
suǒyǔkuǎnxiá
xūnzìtáorǎn
yánxiàojǔduì
wúxīnyúxué
qiányí
àn
rénzàishàonián
资料收集于网络，如有侵权 请联系网站删除
人生小幼，精神专利，长成已后，思虑散逸，固须早教，勿失机也。吾七岁时，诵《灵光殿赋》，至于今日，十年一理，犹不遗忘；二十之外，所
sònɡjīnɡshūqī
suìshí
sònɡ
línɡɡuānɡdiànfù
zhìyú
jīn
rì
shíniányì
lǐ
yóubù
yíwànɡ
èrshízhīwài
suǒ
yīyuèfèizhì
biànzhìhuānɡwú
yǐ
ránrényǒukǎn
shīyúshènɡnián
yóudānɡwǎnxué
bù
rénshēnɡxiǎoyòujīnɡshénzhuānlìzhǎnɡchénɡyǐhòusīlǜsànyìɡùxūzǎojiàowùshījīyěwú
诵经书，一月废置，便至荒芜矣。然人有坎壈，失于盛年，犹当晚学，不
kě
zì
qì
yòuérxuézhě
rú
rìchūzhīɡuānɡ
lǎoérxuézhě
rúbǐnɡzhúyèxínɡ
yóuxiánhūmínɡmùér
wú
可自弃。幼而学者，如日出之光，老而学者，如秉烛夜行，犹贤乎瞑目而无见者也。
95、名之与实
mínɡzhīyǔshí
mínɡzhīyǔshí
名之与实，犹形之与影也。德艺周厚，则名必善焉；容色姝丽，则影必美
yān
jīnbùxiūshēnérqiúlìnɡmínɡyúshìzhě
yóumàoshènè
ér
zéyányǐnɡyújìnɡyě
shànɡshìwànɡmínɡ
zhōnɡ
shì
lìmínɡ
xiàshìqièmínɡ
wànɡmínɡzhě
tǐdàohédé
xiǎnɡɡuǐshénzhīfúyòu
fēisuǒyǐqiúmínɡyě
yóuxínɡzhīyǔyǐnɡyědéyìzhōuhòuzémínɡbìshànyānrónɡsèshūlìzéyǐnɡbìměi
焉。今不修身而求令名于世者，犹貌甚恶而责妍影于镜也。上士忘名，中
lìmínɡzhě
xiūshēnshènxínɡ
jùrónɡɡuānzhībùxiǎn
fēisuǒyǐrànɡmínɡyě
qièmínɡzhě
hòumàoshēnjiān
士立名，下士窃名。忘名者，体道合德，享鬼神之福佑，非所以求名也；立名者，修身慎行，惧荣观之不显，非所以让名也；窃名者，厚貌深奸，干浮华之虚构，非所以得名也。
只供学习与交流
ɡànfúhuázhīxūɡòu
fēisuǒyǐ
démínɡyě
资料收集于网络，如有侵权 请联系网站删除
第十组 明清小说
96、游大明湖
到了铁公祠前，朝南一望，只见对面千佛山上，梵字僧楼，与那苍松翠柏，高下相间，红的火红，白的雪白，青的靛青，绿的碧绿，更有那一株半株的丹枫夹在里面，仿佛宋人赵千里的一幅大画，做了一架数十里长的屏风。
zhènɡzàitànshǎnɡbùjuédedānfēnɡjiázài
lǐmiàn
fǎnɡfúsònɡrénzhàoqiānlǐ
de
yì
fú
dàhuà
zuòle
yì
jiàshùshí
lǐzhǎnɡdepínɡfēnɡ
hūtīnɡyìshēnɡyúchànɡ
dītóukànqù
shuízhīnàmínɡhúyè
yǐchénɡjìnɡdetónɡjìnɡ
ɡāoxiàxiānɡjiàn
hónɡdehuǒhónɡ
báidexuěbái
qīnɡdediànqīnɡ
lǜ
de
bì
lǜ
ɡènɡyǒunà
yìzhūbànzhū
dàole
tiěɡōnɡcíqián
cháonányìwànɡ
zhǐjiànduìmiànqiānfóshānshànɡ
fàn
zìsēnɡlóu
yǔnàcānɡsōnɡcuìbǎi
yóudàmínɡhú
dì
shízǔ
mínɡqīnɡxiǎoshuō
正在叹赏不绝，忽听一声渔唱，低头看去，谁知那明湖业已澄净的同镜
zǐ
yìbān
nàqiānfóshāndedàoyǐnɡyìnɡzàihú
lǐ
xiǎndémínɡmínɡbáibái
nàlóutáishùmù
ɡéwàiɡuānɡ
cǎi
juéde
bǐshànɡtóude
yí
ɡèqiānfèishānháiyàohǎokàn
háiyàoqīnɡchǔ
zhèhúdenánàn
shànɡqùbiàn
子一般。那千佛山的倒影映在湖里，显得明明白白，那楼台树木，格外光
shìjiēshì
quèyǒuyìcénɡlúwěi
mìmìzhēzhù
xiànzàizhènɡshìkāihuādeshíhòu
彩，觉得比上头的一个千沸山还要好看，还要清楚。这湖的南岸，上去便是街市，却有一层芦苇，密密遮住。现在正是开花的时候，一片白花映着带水气的斜阳，好似一条粉红绒毯，做了上下两个山的垫子，实在奇绝。 老残心里想道：“如此佳景，为何没有甚么游人？”看了一会儿，回转身来，看那大门里面楹柱上有副对联，写的是“四面荷花三面柳，一城山色半城
hú
ànàndiǎntóudào
zhēnzhènɡbúcuò
jìn
le
dàmén
zhènɡmiànbiànshìtiěɡōnɡxiǎnɡtánɡ
shì
yí
ɡèhéchí
ràozheqūzhédehuílánɡ
dàole
hé
tādōnɡmiàn
jiùshìɡèyuánmén
kànnàdàménlǐmiànyínɡzhùshànɡyǒufùduìlián
xiědeshì
sìmiànhéhuāsānmiànliǔ
yìchénɡshānsèbànchénɡ
cháodōnɡbiàn
lǎocánxīn
lǐxiǎnɡdào
rú
cǐ
jiājǐnɡ
wèihéméiyǒushènmeyóurén
kànle
yīhuìrér
huízhuǎnshēnlái
shuǐqì
dexiéyánɡ
hǎosì
yìtiáofěnhónɡrónɡtǎn
zuòleshànɡxiàliǎnɡɡèshāndediànzǐ
shízài
qíjué
yìpiànbáihuāyìnɡzhedài
湖”，暗暗点头道：“真正不错！”进了大门，正面便是铁公享堂，朝东便是一个荷池。绕着曲折的回廊，到了荷他东面，就是个圆门。圆门东边有三间旧房，有个破匾，上题“古水仙祠”四个字。祠前一副破旧对联，写的是“一盏寒泉荐秋菊，三更画船穿藕花”。过了水仙祠，仍旧上了船，荡
dàolì
xiàtínɡdehòumiàn
liǎnɡbiānhé
yè
héhuājiānɡchuánjiázhù
nàhé
yèchūkū
cā
dechuánchīchījiàxiǎnɡ
shì
yìzhǎnhánquánjiànqiūjú
sānɡènɡhuàchuánchuānǒuhuā
ɡuòleshuǐxiāncí
rénɡjiùshànɡlechuán
dànɡ
sānjiānjiùfánɡ
yǒuɡèpòbiǎn
shànɡtí
ɡǔshuǐxiāncí
sì
ɡè
zì
cíqiányì
fù
pòjiùduìlián
xiěde
yuánméndōnɡbiānyǒu
到历下亭的后面。两边荷叶荷花将船夹住，那荷叶初枯，擦的船嗤嗤价响；
只供学习与交流